I fjor vinter fann eg ei strikke-oppskrift på ein tunika som eg fekk veldig lysst på! Kjærlighet ved fyrste blikk, kan ein vel seie at det var. Optimistisk tok eg turen til garnforetninga og handla garn. Heiv meg i gang med prosjektet samme kveld og strikke-pinnane gjekk til de var "rødglødande". Den svarte delen av tunikaen var strikka på null komma niks, så kom utfordringa : rundfelling med rimelig mykje mønster og telling......
Eg tok sats - og hoppa ..........Det vart mageplask.......
Utrent på mønster-strikk og stuptrøtt på kveldane etter travle kvardagar med jobb og aktive ettermiddagar vart ingen god kombinasjon. Etter å ha strikka nesten heile mønsteret 4 gongar for så å rekke det opp igjen fordi eg ikkje vart fornøyd...nei,huff!! Posen med strikketøyet gjekk på hovudet inn i ein mørk, rotete krok på syrommet , og heile drømmen om den fine tunikaen vart fortrengd......
Heilt til mor mi ein dag kom til å tenke på tunikaen eg hadde snakka om , men aldri vist ferdig......etter eit blikk og eit djupt og ektefølt sukk frå meg, skjønte ho kor posen med strikketøyet var havna henn... Snille mammo mi tilbudde seg då å gjere ferdig arbeidet for meg, så eg skulle få gleden av å bruka tunikaen. Det tok litt overtalelse til før eg sa ja til det. Det låg liksom litt nederlag i å ikkje gjere det ferdig sjølv.....gi seg med tap. Men eg innsåg jo det at skulle den nokon gong bli ferdig, så var vell dette løysinga?
Motvillig så vart det slik......og eg trur ho kjære mor mi angra litt og.Etter å ha måtta rekka opp nokre gonger, trur eg egentlig ho helst ville ha sluppe å strikka den. Men mor mi er ikkje den så gir seg så lett ( det veit alle som kjenner ho ) og etter ei stund var tunikaen ferdig og eg kunne få ta den i bruk!! Hurra for snille (og sta ) mødre!! Tusen takk , mamma!!!
Mønsteret er frå SandnesGarn og det er strikka i tynn alpakka, også frå SandnesGarn
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar